Dolph maakte gisteravond een mooi kampvuurtje voor onze hut. We hoorden alleen maar het geknetter van de vlammen, het gezang van de vogels en het stromende water in de beek. Verder was het helemaal stil.

De volgende ochtend brengt de eigenaar van het huisje een uitgebreid ontbijt in een rieten mand. We krijgen ook nog twee dikke plakken cake mee voor onderweg, zelfgebakken door de dochter des huizes. “Bonne journée!”

Het is vandaag een wandeling van niks, maar niks kan zoveel zijn: een knisperend stokbrood voor één euro, languit dagdromen in het gras, staren naar de wolken, samen herinneringen ophalen.

We nemen de tijd en kuieren een stukje verder door de bloemenpracht. Kleurrijke vlinders fladderen om ons heen. We genieten van de vergezichten. Vandaag voelen we ons God in Frankrijk.