We zoeken onze weg omhoog over steile, witte paadjes, dwars door de wijngaarden. De grond is hier kalkrijk, wat de zilte, mineralige smaak van de chablis wijn veroorzaakt. Een tractor op hoge wielen rijdt over de ranken heen en snoeit de lange twijgen, zonder de chardonnay druiven te beschadigen.

Bij sommige wijngaarden staat de naam van de wijnmaker vermeld, zoals Régnard, een oud en prestigieus wijnhuis in de Bourgogne.

Het is een flinke klim op de vroege ochtend. Als het pad eindelijk weer horizontaal is, loopt Dolph vrolijk mee te zingen met zijn afspeellijst: “Ik spreek een beetje Frans, Duits, Frans.” Ondertussen luister ik naar een krekelconcert.

We pauzeren even naast een veld vol hennepplanten en snuiven de kruidige geur op. 

Als we na de lange en hete tocht het dorp Cravant inlopen, zien we een café. De deur staat open en het is geen hallucinatie. We eten er een grote salade du chef met gegratineerde geitenkaas en drinken liters ijskoud water. Heerlijk!

Dan is het nog een kleine klim naar Accolay, maar wij kunnen er weer helemaal tegen.