Gisteravond hebben Dolph en ik een pastamaaltijd in elkaar geflanst. Het koken in de pelgrimsherberg deed me terugdenken aan mijn studententijd. In de kast staat een stapel oude pannen en er is een allegaartje aan servies en bestek. We zitten op wiebelstoelen in een kleine keuken en de pannen met eten staan dampend op tafel. Tussen het kauwen door worden de meest sterke verhalen verteld. Zo’n avond was het gisteren. Het grappige was dat Dolph en ik na het eten in een stapelbed in de keuken sliepen.

We vertrekken vroeg vandaag. De mist hangt als een dikke deken over de druivenranken. In een dorpje kopen we een stokbrood bij het postkantoor, dat is weer eens wat anders dan bij de bakker of uit de automaat.

Als de mist is opgetrokken, wordt het snel warm. Aan het eind van de tocht zien we onze slaapplaats La Réole in het dal liggen. Het is fijn om de laatste kilometers over een pad naar beneden te wandelen.