We hebben een mooie avond in onze herberg gehad met een Chinees, een Schot, een Amerikaan en een Israëliër. Het is leuk dat mensen die de Camino bewandelen zo vriendelijk zijn en zich voor elkaar openstellen. Leeftijd en afkomst spelen geen rol. Zo kletsen we net zo makkelijk met een twintiger uit Korea als met een zeventiger uit Canada en alles wat daartussen zit. 

Als wij vertellen dat we vanuit de Tilburgse wijk Fatima in Nederland naar Fatima in Portugal lopen, krijgen we vaak grappige reacties. Monden vallen open, mensen maken een diepe buiging of ze geloven het  gewoonweg niet. “Jullie zien er nog zo fris uit!” Overigens vragen ze ook regelmatig of we al met pensioen zijn, haha.

Vandaag schijnt de zon eindelijk weer, tussen enkele kleine buien door. De regencapes kunnen voorlopig in de rugzak blijven. Nu we in Spanje zijn, volgen we de gele pijlen. Al vinden veel inwoners van deze regio dat we ons niet in Spanje bevinden, maar in Baskenland en Navarra.

Van de Schot kregen we gisteravond het advies om Pamplona langs de rivier binnen te lopen en dus af te wijken van de route. Dat was een uitstekende tip, want we wandelen kilometers door een uitgestrekt park in plaats van door lelijke buitenwijken. 

We blijven twee nachten in deze stad, om uit te rusten, onze kleren te wassen, de wandelschoenen te laten drogen, te genieten van de pintxos, de kleine gerechtjes die vaak op een stukje stokbrood worden geserveerd, en de toerist uit te hangen. Hasta luego!