Dag 87 Ventosa – Cirueña, 26 km, totaal 1850 km
Gisteravond raakten we in herberg San Saturnino aan de praat met de 82-jarige John uit Arizona. De man wilde al jaren een keer de Camino lopen en zo geschiedde. Nu is hij samen met zijn zoon Seth en Jason, een vriend van Seth, op weg naar Burgos. John is een gezellige prater, zowel in het Engels als in het Spaans. Hij heeft jarenlang in Latijns-Amerika gewoond en beheerst de Spaanse taal tot in de puntjes.
Vandaag komen we de drie goedlachse Amerikanen weer tegen. Als we achter hen lopen over een stoffig pad, is het leeftijdsverschil van de mannen nauwelijks te zien. Ze stappen alle drie met energieke tred door het berglandschap. Soms heeft John hulp nodig, bijvoorbeeld als hij zijn rugzak wil omdoen of als een bandje niet goed zit. Dan zijn Seth en Jason er als de wiedeweerga bij. Wij vinden het fantastisch dat John op hoge leeftijd deze lang gekoesterde droom kan waarmaken.
We wandelen langs de wijnranken door La Rioja en realiseren ons dat we regelmatig ouders met hun kinderen zijn tegengekomen op de Camino. Zo zagen we een Scandinavisch stel met twee zoontjes van een jaar of zeven of acht, toen we de Pyreneeën overstaken. Natuurlijk hadden de kinderen niet altijd zin om te wandelen. Dat lieten ze dan duidelijk merken door demonstratief midden op het pad te gaan zitten. Even later huppelden ze weer vrolijk rond met ieder hun eigen rugzakje. Het was mooi om te zien hoe relaxed de ouders met de jochies omgingen.
Indrukwekkend was het verhaal van een Australisch gezin. De vader en moeder liepen de Camino met hun tienerdochter. Ze vertelden dat hun zoon altijd de wens had gehad om naar Santiago de Compostella te lopen. Hij had ook heel vaak de film The Way gezien. Verdrietig genoeg was de zoon overleden. Nu wandelen zijn vader, moeder en zus de Camino om hem te herdenken en het verdriet een plek te geven.
Op weg naar Logroño ontmoetten we ook Daniëlle uit Toronto. Haar ouders wonen in Zwitserland, dus de fysieke afstand tussen hen is groot. Daarom spreken ze regelmatig met elkaar af, ergens op de wereld. Nu maken Daniëlle en haar vader Matt samen deze wandeltocht, zodat ze weer een tijdje intensief met elkaar kunnen optrekken.
We hebben ook leuke gesprekken met een vader en zoon uit Reading, een stad in de buurt van Londen. Zij konden wel wat lichaamsbeweging gebruiken na de corona-periode. De moeder is er ook bij, maar die pakt meestal de bus of taxi, want ze heeft last van pijnlijke voeten.