Porto is een stad met mooie verhalen. De miezerregel heeft plaatsgemaakt voor de eerste zonnestralen. Als ik deze ochtend door de straten van studentenwijk slenter, ben ik verrast door tientallen toeristen die in de rij staan voor een boekenzaak. Wat blijkt, schrijfster Rowling heeft hier drie jaar aan de boeken van Harry Potter gewerkt. En deze boekenzaak lijkt veel op de bibliotheek van Zweinstein. En zo valt ook op dat de studenten hier in Porto in uniform lopen. Precies zoals de tovenaarsleerlingen Harry en al de anderen. Het brengt me al in mythische sferen.

Later die dag wordt ik wederom verrast. Een stoer ogende jongen springt zomaar van de bekende Eiffelbrug af. Al snel zie ik dat het gaat om vermaak van de toeristen. Een handlanger gaat met de pet rond. Het ziet er vervreemdend uit tegen de achtergrond van de oude stad.

Genoeg over Porto. We gaan beginnen. De volgende ochtend sta ik om half negen klaar voor mijn bedevaart. Gepakt met acht kilo is mijn startpunt de kathedraal. Mistflarden trekken op over het nagenoeg verlaten plein. De blauwe pijl wijst naar Fatima. Dit bewaar ik voor een volgende wandeling. Nu volg ik de gele (toch al mijn lievelingskleur) pijlen naar Santiago.

Vandaag hoef ik allen het water aan mijn linkerhand te houden. Zo volg ik de rivier Douro richting de Atlantische Oceaan.

Als de mist is opgetrokken, is het een stalende dag. In de verte klotsen de hoge golven al tegen de rotsen. Ook de Portugezen genieten van dit geschenk op zondag.

Na 25 kilometer lopen over boulevards en flonders langs het strand bereik ik uiteindelijk Labruge. Daar vind ik onderdak bij de Auberge voor de pelgrims. Een prima overnachtingsplaats.