De herfst is echt begonnen in Galicië. De bladeren kleuren bruin, geel en rood en de paddenstoelen schieten uit de grond. Zonneschijn en regen wisselen elkaar af.

We schuilen op een bijzondere plek: Terra de Luz. In een oude schuur staat een grote tafel vol fruit, brood, eieren, koekjes en nog veel meer lekkers. Aanwaaiende pelgrims mogen nemen waar ze zin in hebben en betalen hoeveel ze zelf willen of kunnen missen. Wij pakken een banaan, een hardgekookt ei van eigen kip en een paar koekjes en gaan lekker op een bank zitten om uit te rusten.

De 29-jarige Lien uit Vlaanderen zet koffie voor ons en we raken aan de praat. Negen dagen geleden kwam ze in deze gemeenschap om dicht bij de natuur te zijn en te reflecteren op haar leven. Ze heeft jaren in Zuid-Amerika gewoond, maar wil niet meer zo ver van haar familie zijn. Nu zoekt ze een plek waar ze kan ‘wortelen’, in Spanje of Portugal. Als we weggaan, bedankt ze ons voor het fijne gesprek, pakt een traditioneel snaarinstrument en begint te zingen.

We komen steeds meer in de buurt van Santiago de Compostela, zien we op de stenen routebordjes, waarop de resterende kilometers worden vermeld met drie cijfers achter de komma. Nog 121,746 kilometer te gaan.

We wandelen door naar Sarria, waar veel mensen hun Camino starten. De stad ligt 116 kilometer ten oosten van Santiago de Compostela. Honderd kilometer is de minimaal vereiste afstand om het gewilde Compostela-certificaat te krijgen in Santiago. Niet voor niets wordt het traject tussen Sarria en Santiago ook wel ‘Camino light’ genoemd.