We waren gewaarschuwd via berichten op Facebook: op de route van Limoges naar Thiviers konden we valse honden tegenkomen. Gisteren hadden we voor de zekerheid allebei een grote tak uit het bos opgeraapt, die we konden gebruiken als wandelstok, maar ook als wapen bij een mogelijke hondenaanval. Gelukkig was er niks aan de hand en bereikten we Thiviers zonder problemen.

Ook deze ochtend zijn we alert. Als de blauw-gele bordjes ons een zandpad opsturen, twijfelen we even. Toch kiezen we voor deze route door een mooi dal, maar in een bocht worden we onaangenaam verrast. Vier valse viervoeters stuiven blaffend en grommend op ons af. We lopen zo snel mogelijk door en schoppen met onze wandelschoenen in de richting van de aanvallers. De beesten happen naar onze kuiten, maar krijgen ons niet te pakken.

Het duurt even voordat we weer relaxed kunnen wandelen. Dan komen we nóg een onvriendelijke hond tegen. Gelukkig zit er deze keer een hek tussen. Hij blaft ons nog lang na, om zijn baas te laten weten: die indringers heb ík verjaagd.

In Négrondes komen we tot rust in een truckerscafé, waar we met onze rugzakken een bezienswaardigheid zijn. We ploffen neer en drinken een ijskoude cola. Daar knapt een mens van op. De uitbater dreunt de gerechten op van het ‘menu du jour’. Wij kunnen er geen chocola van maken, maar monsieur vertaalt alle gerechten met Google Translate in het Nederlands.

Vannacht slapen we op een pelgrimsplek bij mensen thuis. Boven het bed hangt een geborduurde Maria. Ze kijkt vriendelijk op ons neer vanaf het bloemetjesbehang.