Het is nog fris als we vertrekken. We genieten van een magnifieke zonsopkomst, met een rood, oranje en blauw gekleurde lucht.

Onderweg komen we maar liefst zes reeën tegen. Al wandelend breek ik me het hoofd over het Franse woord voor ‘ree’. Ik heb het al zo vaak gehoord, maar het onthouden van nieuwe woorden gaat minder makkelijk dan vroeger, op de middelbare school. Gelukkig brengt Google Translate weer uitkomst. Ach ja, natuurlijk, ‘de ree’ is ‘le cerf’.

Als ik tijdens deze reis Frans probeer te praten, moet ik vaak denken aan de inspanningen van mijn cursisten Nederlands als tweede taal. De ene keer lukt het communiceren best aardig, maar de andere keer kom ik nauwelijks uit mijn woorden.

Vooral telefoneren is moeilijk, omdat je je gesprekspartner niet ziet. Ik gebruik dan spiekbriefjes met Franse woorden en zinnen. Na zo’n gesprek ben ik altijd weer opgelucht als de boodschap een beetje is overgekomen.

Ik vind het altijd frustrerend als ik Frans probeer te praten en mijn Franse gesprekspartner overschakelt op gebroken Engels. Dat is vast goedbedoeld, maar funest voor mijn zelfvertrouwen.

Het is me één keer overkomen dat een Fransman me voortdurend plaagde. Ik snapte zijn grappen, maar had niet genoeg woorden paraat om hem van repliek te dienen.

Ik denk dat ik me na al mijn inspanningen in het Frans nog beter kan inleven in de worstelingen van een cursist Nederlands als tweede taal. Overigens moeten we volgende week overschakelen naar het Spaans. Dan kan Dolph ook meedoen, want we brabbelen allebei ‘un poco de español’.