We zijn nu halverwege onze tocht naar Fatima. De Spaanse grens komt in zicht en Santiago de Compostella ligt op minder dan 1000 kilometer afstand. Al wandelend mijmeren we over de mooie tijd in ‘la douce France’. Al was het soms erg stil onderweg en snakten we op gezette tijden naar wat reuring.

Als er dan mensen op ons pad kwamen, waren het vaak onvergetelijke ontmoetingen. Zoals gisteravond weer, toen we barbecueden op de veranda van Christelle en Jerôme en hun twee zoontjes. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, stellen zij hun huis open voor pelgrims.

Over een week lopen we de reuring tegemoet van Saint-Jean-Pied-de-Port, een Baskisch stadje aan de voet van de Pyreneeën. We hebben gehoord dat het daar een circus van pelgrims is. Wellicht denken we dan in al die drukte met weemoed terug aan de stilte van de afgelopen maanden. 

Inmiddels hebben we ervaren dat de Camino vol verrassingen zit. Ook de tweede helft van onze tocht zien we met vertrouwen en enthousiasme tegemoet.