Kerken en oude spoorlijnen lopen ook vandaag  dwars door ons verhaal. Thuis zijn we wel fervente treinreizigers, maar geen kerkgangers. Tijdens deze reis bezoeken we echter elk kerkje dat we tegenkomen en dat zijn er veel.

Een torenspits in de verte is het sein dat een rustpauze in het verschiet ligt. In Frankrijk staat de deur van een kerk meestal open en soms wordt die voor ons opengedaan. Het is er koel en stil en we kunnen even zitten op een houten bank of stoel. 

Inmiddels hebben we al veel moois gezien: het licht dat door de glas-in-loodramen valt, levensgrote heiligenbeelden, klinkende klokken of gedetailleerde schilderijen van Bijbelse taferelen.

Vandaag treffen we een prachtig geschilderd stenen altaar aan in het kerkje van Audignon.

Na een stevige klim worden we in Horsarrieu met klokgelui onthaald. Oh nee, het is gewoon 12 uur. Tijd voor een lunch aan de picknicktafel tegenover de kerk.

Daarna vervolgen we ons traject naar Hagetmau, alwaar de Pyreneeën in de verte naar ons lonken.