Gisteravond hebben we een pelgrimsmis bijgewoond bij de benedictinessen in het klooster van Santa Cruz in Sahagún. De kapel was goedgevuld met een stuk of twintig pelgrims. Voor aanvang deelde een sportieve veertiger op sneakers een geplastificeerd vel papier met kerkliederen uit. Met z’n allen oefenden we een paar, voor ons onbekende, liedjes. Even later liep diezelfde man naar het altaar, maar nu gekleed in een kazuifel. We hadden helemaal niet in de gaten gehad dat hij de priester was! De dienst was in het Spaans en Engels. Aan het eind mochten alle pelgrims naar voren komen en kreeg ieder een zegening van de priester en een kruisje op het voorhoofd van moeder-overste. Tot slot werden we toegezongen door een handvol zusters. 

Gesterkt gaan we deze ochtend van start. Er staat een wandeling van 31 kilometer op het programma, alsmaar rechtdoor. In het donker komen we langs het klooster, waar we gisteravond nog in de kerkbanken zaten. We stappen stevig door, om de voorspelde zware regenbuien voor te blijven.

Gistermiddag was het 26 graden en zonnig, maar vandaag lopen we zo de herfst in. Het landschap is plat, met af en toe een welving. In de verte zien we de Picos de Europa liggen. We zetten ons schrap in de schrale wind en komen toch nog terecht in de stortregen. Gelukkig weten onze voeten wat ze moeten doen: alsmaar rechtdoor…

Drijfnat komen we aan in de herberg in Reliegos. We proppen onze schoenen vol met oude kranten, in de hoop dat ze morgen droog zijn voor de wandeling naar León.