Deze ochtend werd ik wakker in een zaal met acht bedden. Ik was de enige man in het gezelschap. Het is echt een bijzondere gewaarwording dat deze route vooral wordt gelopen door dames. Een goede verklaring heb ik daar nog niet voor. Een ander bijzonder feit is dat het overgrote merendeel van de pelgrims uit Duitsland komt. Daar heb ik vandaag wel antwoord op gekregen. De Duitse komiek Hape Kerkeling schreef het boek ‘Ich bin dann mal weg’, over de pelgrimage naar Santiago. Het is erg populair onder de Duitsers. En op het moment dat het is verfilmd in 2015, zijn nog meer Duitsers geïnspireerd om de Camino te lopen. Deze dag begint langs de kust.

Op sommige plaatsen heeft de tijd stil gestaan. De authentieke vissersplaatsjes die je kent uit mooie verhalen van de touroperators bestaan hier echt. Een oudere dame herstelt de vissersnetten in de zon die in deze ochtend al flink brandt.

Bij aankomst in het plaatsje Vila do Condo moeten de pelgrims beslissen. Hier kun je de Camino Costa langs de kust vervolgen of de route landinwaarts. Ik kies ervoor op de klassieke Camino Central te volgen. In Vila do Condo is deze minder makkelijk te vinden met de gele pijlen. Bij de toeristeninformatie helpen ze je graag op weg.

De rest van de dag gaat de route langs de doorgaande weg die de dorpen met elkaar verbindt. Het is niet het mooiste gedeelte van de route en je moet oppassen dat je niet aangereden wordt door een auto. Uiteindelijk beland ik in de Alberque de Peregrinos van het plaatsje Sao Pedro de Rates.

Hier vinden pelgrims een bed. Er wordt alleen een vrijwillige bijdrage gevraagd. Ik ben verrast door de drukte hier. Alle bedden in de drie slaapzalen zijn bezet. Hier hebben dan bijna veertig pelgrims onderdak gevonden. Onderweg ben ik er lang niet zoveel wandelaars tegen gekomen.