Vandaag zijn we in de wolken. Niet omdat de wandeling zo aantrekkelijk is, maar vanwege de mooie wolkenluchten. Al bij vertrek worden we verrast door het morgenrood. 

Op weg naar de camino lopen we door een groot industriegebied. De camino zelf leidt ons veelal over doorgaande wegen, die op deze zondag gelukkig niet zo druk zijn.

Als we in het dorp Chârost op een bankje zitten uit te rusten, komt er een man aan gestiefeld. Hij is benieuwd of we naar Saint-Jacques-de-Compostelle gaan. Zijn jullie helemaal uit Nederland hier naartoe gewandeld? Hij kan het bijna niet geloven.

Dan begint hij aan een monoloog waar we slechts enkele woorden van begrijpen. Hij praat over het christendom, de Eerste en Tweede Wereldoorlog en zijn eigen leven. We horen hem geduldig aan. Met een “bon courage” neemt hij afscheid.

Omdat het vandaag zo bewolkt is, is het niet zo warm en gaat het lopen als een speer. Het laatste stuk naar Issoudun doorkruisen we een groot windmolenpark.

Issoudun is een mooi stadje, maar er is bijna niemand op straat. Een passerende Franse automobilist vraagt ons de weg en dat is veelzeggend. Bijna alle horeca is gesloten, soms tijdelijk, vaak permanent.

We vinden een goed Libanees restaurant dat wel open is. Voor de zoveelste keer is een buitenlandse eetgelegenheid onze redding.