We verlaten Châteauroux, een stadje waar we geen hoge verwachtingen van hadden, maar dat ons aangenaam verrast heeft. Dat is te danken aan de hartelijke mensen die we hebben ontmoet en de bijzondere overnachtingsplek.

Het valt ons op dat we tijdens het wandelen allebei vaak terugdenken aan onze kindertijd. Misschien komt dat doordat we dingen doen die we als kind ook graag deden. Liggend in het gras naar de wolken kijken, eindeloos dagdromen, door het bos struinen, picknicken of liedjes neuriën. Ook de fijne herinneringen aan vroegere vakanties met mijn ouders en zusje in Frankrijk komen terug.

We verwonderen ons over kleine dingen en nemen daar de tijd voor. “Kijk eens wat ik heb gevonden”, zegt Dolph. In zijn hand ligt een fossiel in de vorm van een schelp. Het zou zomaar een jacobsschelp kunnen zijn. Die gaat mee in de rugzak.

Aan het eind van de wandeldag komen we terecht in een afgelegen, waterrijk gebied, waar bijna niemand woont. We logeren in een huis aan een grote waterplas, op 4 kilometer afstand van het dorpje Velles. Google Maps noemt de locatie ‘Les Gabettes’. ‘s Avonds kijken we aan de overkant van het water naar een mooie zonsondergang.

Als we weer bij onze slaapplek komen, zit er een groepje mensen op het terras, onder wie twee Afrikaanse mannen. Het blijken priesters uit Kameroen te zijn. Ze vragen of ze ons mogen zegenen en wensen ons een goede pelgrimstocht.