Vandaag is het niet de dag van Dolph. Hij heeft last van zijn rug en voelt zich niet helemaal fit. De vijftigste ochtend van onze tocht begint met een stevige klim. Dat is meteen flink afzien.

We willen onderweg brood kopen, maar alle bakkers zijn dicht en de enige broodautomaat die we tegenkomen is leeg. Het zit niet mee. Ineens horen we een busje toeteren. Het is een rijdende bakker, wat een verrassing! Ik sluit aan in de korte rij en koop abrikozensloffen en koffiebroodjes.

Een oudere dame die zojuist croissants heeft gekocht, vraagt of we even in haar tuin willen uitrusten. Dat willen we wel! Ze zet koffie voor ons en komt er gezellig bij zitten. Dit vriendelijke gebaar van de tachtigjarige Marie komt precies op het juiste moment. Ze plukt nog een paar appels voor onderweg en wenst ons een goede reis. 

In ons hotel in Limoges nemen we de lift in plaats van de trap. Uitgeput ploffen we neer op bed en zien dan dat we een geweldig uitzicht hebben op het treinstation.

Het is gebouwd in een eclectische bouwstijl, met kenmerken van Art Deco en Art Nouveau. De klokkentoren is 67 meter hoog. We nemen er nog een kijkje en dan is het genoeg actie geweest voor vandaag. Welterusten!