Bij het ontbijt nemen we afscheid van Bernard. Ik vraag hoe het meelopen hem bevallen is. “Tof!” roept hij enthousiast. “Het was wel een aanslag op mijn lichaam, maar wat hebben we gelachen, gezellig bijgekletst en lekker gegeten. Het was zo fijn om even helemaal weg te zijn. Dat zou iedereen eens moeten doen. Hij geeft ons nog een zak kruidnootjes uit Nederland en dan zwaaien we hem uit. Bon voyage!

Dan lopen we weer met z’n tweeën door het lege Frankrijk. We stoempen stevig door en komen bijna niemand tegen, alleen een heleboel steekvliegjes en een mooie Maria. Bij haar beeld liggen opgestapelde stenen en briefjes met intenties. Ook hangt er een stenen kruisje en een jacobsschelp.

Nadat we uren door de bossen hebben gelopen, komen we in een wijngebied uit. Dat betekent dat we een paar steile hellingen moeten bedwingen. Helemaal uitgeput komen we aan op onze eindbestemming: een pelgrimsherberg op het wijndomein Château Puy Servain-Calabre. 

Daar zijn ook twee Nederlandse pelgrims gearriveerd: Harm en Dick. We wisselen ervaringen en mooie verhalen uit, eten samen en het wordt een gezellige avond onder het genot van een glaasje wijn van het Château.