We verlaten het mooie Orthez over de Pont-Vieux. Deze brug werd in de dertiende eeuw gebouwd om het stadje te beschermen. Kooplieden en pelgrims konden hier veilig de rivier oversteken en wij maken er ook dankbaar gebruik van. Nevelslierten boven het water dragen bij aan een mysterieuze sfeer.

Al snel begint het te regenen. Als het water met bakken uit de lucht valt, schuilen we lange tijd onder een viaduct.

“Moet je horen”, zegt Dolph en hij geeft me één van zijn oortjes. Samen luisteren we naar Dusty Springfield: “The rains tumble down in the sky … The meadows are kissed by a cool autumn mist … And it looks like the summer is over.”

We wandelen over de voorlopers van de Pyreneeën, berg op, berg af. Het is een goede training voor de grote oversteek naar Spanje, die we woensdag gaan maken. Vandaag blijft het de hele dag grijs en regenachtig. Voor ons niet zo fijn, maar de planten knappen zienderogen op.

Langs een zandpad staan jonge fruitbomen. We lezen op een bordje dat ze zijn aangeplant door Les Amis du Chemin de Saint-Jacques. Over een paar jaar mogen pelgrims hier de kersen, appels en pruimen van eten. 

In Guinarthe-Parenties overnachten we op een boerderij. De vrouw des huizes heeft een lekkere maaltijd gemaakt van de laatste groenten uit de moestuin. We gaan vanavond vroeg slapen, want we zijn moe van de lange tocht over modderige bergpaden.