We zijn duidelijk op de goede weg. Overal duikt Fátima op, al dan niet verstopt achter een hek.

Ze laat zich zien als beeldje, in een straatnaam, op tegels en bij blauwe pijlen in zuidelijke richting.

Overigens zijn we nog steeds de enige wandelaars onderweg die voor de blauwe pijlen naar Fátima kiezen in plaats van de gele naar Santiago de Compostela.

Op weg naar Vilarinho komen twee jonge pelgrims ons tegemoet, een man en een vrouw uit Duitsland. Ze zijn eergisteren uit Porto vertrokken en willen naar Santiago wandelen. Als ze vragen waar wij zijn vertrokken, leggen we uit dat we vanuit de wijk Fatima in de Nederlandse stad Tilburg naar Fátima in Portugal lopen. Ze zijn onder de indruk en willen weten hoe lang we al onderweg zijn. Vandaag precies vier maanden, is ons antwoord. 

De man denkt even na en zegt dan met een lach van oor tot oor dat zijn nichtje Fatima heet. Hij wil haar vertellen over onze tocht en misschien gaat ze dan ook naar Fátima wandelen, als ze later groot is.

We wensen elkaar “bom caminho”, zoals ze dat hier in Portugal doen.